Bir gün dalmýþtým derin bir düþünceye,
Sanki yaþýyordum geceden geceyi.
Dalmýþtým yine nicelerden niceye,
Bir an hatýrladým sizin o bahçeyi.
Yürüyordun incecik bir hýyâbandan.
Gidiyordun sanki küs bir insan gibi.
Yavaþ yavaþ gözümden kayboluyordun,
Çýrpýndým ben kanadý kýrýk kuþ gibi.
Þâd olduðunu söylüyordu gözlerin.
O þehlâ gözlerin gülüyordu sanki.
Refakât istedim ah kabul etmedin.
Gittiðin o târikten dönmedin geri.
Bekledim penceremde senin dönmeni.
Ýstemez miyim dönüp gelmeni bana.
Çok bekledim gittiðin o hýyabaný,
Yalvarýrým sevgilim üzme dön bana.
Baktým geri buraya dönmüyorsun sen,
Kalktým yerimden düþtüm o hýyâbana.
Koþtum koþtum ah, senin arkansýra ben.
Bulamadým seni yoktun ortalarda.
Çaresiz oturdum bahçe duvarýna
Yine derin derin tahâyyüle daldým.
Gördüm tebessümle koþuyordun bana
Ama sana kavuþamadan uyandým.
H.D.S.
Hýyâban :iki tarafý aðaçlý yol.
Þad : neþeli, sevinçli, mutlu.
Þehla : çirkin görünüþlü olmayan, kusurlu sayýlmayacak ölçüde hafif þaþý olan (göz).
Refakat : birlikte bulunma, birlikte gitme, eþlik etme.
Tarik :yol
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.