BU VATAN HEPİMİZİN

Saðý solu yok bunun, bu vatan hepimizin ,
Hep birlikte batarýz, batarsa gemi bizim,
Aþikâr etmeyesin, içinde kalsýn gizin;
Bize bizden baþkasý sahip çýkmaz bilesin,
Ört yaranýn üstünü düþmanlar sevinmesin..

Vatan âþk’ý en güçlü duygudur yüreklerde,
Hainlerin kalbinde, o güçlü yürek nerde?
Sevdamýzýn önünde duramaz, çelik perde;
Allah Allah diyerek geçeriz engelleri,
Karadan yürütmüþtü ceddimiz gemileri...

Dünyadaki mazlumlar bel baðlamýþlar sana,
Mezar mezar üstüne, yorulmuþ toprak ana,
Ne zulümler yapýyor, insanoðlu, insana;
Ya dünyada mazluma kol, kanat gereceksin,
Ya sessizce oturup, sýra bekleyeceksin...

Damarýndaki kanda asâlet var, iman var,
Yeter ki sen dik yürü, doðrulara Allah yâr,
Yüreðine vurulan kelepçeleri kopar;
Kim bükebilir senin bileðini, kolunu ,
Mevlâ yalnýz býrakmaz, doðru giden kulunu...

Türk öyle bir millet ki, uyur gibi görünür,
Konu vatan olunca, çelik zýrha bürünür,
Kâh gökyüzünde uçar, dahî yerde sürünür;
Vatana yan bakanýn çýkarýrýz gözünü,
Bilen bilir, bilmeyen anlamýþtýr sözümü...

Rahmet Peygamberinin ümmetiyiz, gülüyüz,
Vatana gölge salan, al rengin bülbülüyüz,
Topraða düþen tendir, kim demiþ ki ölüyüz;
Mazlumlarýn hâmisi, düþmanýyýz zâlimin,
Her zaman karþýsýnda dururuz mezalimin...

Kan dökdükçe haz duyar, hayasýz, imansýzlar,
Merhamet duygusunu ne bilsin vicdansýzlar,
Bir can yanmaya görsün, göz aðlar, gönül sýzlar;
Türklere has bir duygu, her cana deðer vermek,
Yaradandan ötürü, yaradýlaný sevmek...

Hainlere dar gelir, al bayraðýn gölgesi,
Çakallara yurt olmaz, arslanlarýn beldesi,
Kýzýlelma’ya doðru sevdamýzýn ibresi;
Yola devam, durmak yok, hep birlikte kolkola,
Hicranî’m gazadýr bu, haydi uðurlar ola....

Nûriye Akyol

Görsel alýntýdýr






Sosyal Medyada Paylaşın: