kim miyim
çocuk yüreðimin çýraðýyým
kristal puzzleye itinayla yerleþtiriyorum hayat hikâyemi
dýþarýsý diz boyu ayaz
...
bu gece kendimi gördüm düþümde
lâl bir sokaðýn gizeminde öylece karþýmda oturuyordu
tandýrda ekmek piþiriyordu annem
annemin pamuk ellerinden öpüyordum
kendime pembe bir umut ýsmarladým beyaz güvercinlerle
barýþýrýz elimden sýkýca tutar diye
palyaço gülüþlerimi bile monte ettim yüzüme
illa ki bir yaným gülerken
diðer yaným aðlayacaktý
mona lisa kadar meþhur olamasam da
sanat eserine dönüþebilirdi ahvâlim
öyle gerçektim ki
dokunsanýz aðlayacaktým
azýcýk sevmeye yelteneyim dedim
kül kedisi misali geç kaldým
bir ara pollyannacýlýk rolünde mastýr yaptým
mutluluk pozlarý çok güzelleþtiriyormuþ beni
öyle söylediler ahbaplar, komþular, akrabalar
aslýnda gülmek herkese yakýþýyor da
neyse
aðzýmla kuþ tutsam yaranamadým sevdiklerime
kime çok deðer verdiysem ondan darbe yedim
yanarým da en çok ona yanarým
külliyen emeðim talan oldu
ödünç þiirler de yazmadým
çalýp çýrpmadým da kelimeleri
beni bilen bilir
meramým neyse kendi lisanýmda
bazen çocuksu þivemle
bin dereden sözcük toplamadan
içimi döktüm bembeyaz kaðýda
yayýn tarihinde ekrana bi týk
sevenlerim geldi güpgüzel yorumlarýyla
hýrpalanmýþ yüreðimi þenlendirdiler
cevaplarý tez elden yetiþtiremesem de
sevgimi ve hürmetlerimi sundum her zaman
her birine seve seve
...ve
her þiire niyet ediþimde
iki yitik hasret arasýnda
gözbebeklerimde yeleleri göðe deðen atlar koþturup durdu
buðusu tüten özlemlerimi bir süre askýya alýp
çocukluðumun güzel günleri hatýrýna sustum
evrenin el degmemiþ köþesinde sessizce yutkunup
kendime sýmsýký sarýldým
ey ruhum
þair olamasam da
uykusuz gözlerle yazdýðým þiirim mübârek olsun mu cümlemize
geldiysen ses ver
-olsun
-olsun
-olsun
(aminnn)
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.