BEN DÜNYAYI SEVMEDİM

Aylar, yýllar geçer soraným olmaz
Þu yalan dünyaya sanki gelmedim.
Varlýðým görülmez, sesim duyulmaz
Buradayým, görün beni, ölmedim.

Bilmiyorum, hayal miyim, düþ müyüm?
Hele bir kez sorun, gün görmüþ müyüm?
Evladýný tanýmaz olmuþ köyüm
Sanki höllüðünde hiç belenmedim..

Binalarý yüksek yüksek dikmiþler
Ýnip çýkmak için hatlar çekmiþler
Komþuluðun üstüne çim ekmiþler
Birbirine omuz veren görmedim.

Sabah çýk, akþam dön, beþ karýþ surat
Doldur boþalt için yaþanýr hayat
Hüzünler bedava mutluluk bayat
Huzur ile kuru ekmek yemedim.

Nefesler bedava, hayat pahalý
Kimine çul düþmüþ, kimine halý
Kimin eli üstte, kim, kimin kulu?
Dost mu düþman, düþman mý dost? Bilmedim.

Hicranî’nin, dertte, kederde, gamda
Benim deðil beden, içinde can da
Konaklama yeri sarayda handa
Vallâhi dünyayý ben hiç sevmedim.

Nûriye Akyol

Görsel alýntýdýr



Sosyal Medyada Paylaşın: