FARKETTİM Kİ !
Farkettim ki..
Bir iki doðru, beni yanlýþa götürebiliyor.
Ve bir iki yanlýþ, beni doðrudan edebiliyor.
Bir rüya tüm gerçekleri deðiþtirebiliyor.
Ve bir gerçek tüm rüyalarýn tabiri olabiliyor.
Farkettim ki...
Zaman geçmiyor , ben öyle sanýyorum.
Ve baþlayan hiçbirþey bitmiyor.
Sadece ben o kadar biliyorum.
Sonralarý anladým þeytanýn kötü olmadýðýný.
Kötülüðü en iyi bilen olduðunu.
Peygamberlerin hatalar yapabileceðini.
Onlarýn da insan olduðunu.
Ve meleklerin herþeyi þeytandan öðrendiðini.
Farkettim ki...
Sevmekle birlikte ihanet doðuyor.
Samimiyetle riyakarlýk, gerçekle birlikte þüphe.
Yaratýlan hiçbirþeyin tam olmadýðýný.
Herþeyin biraz eksik olduðunu.
O eksikliðin ise sevgisizlik olduðunu.
Onun da baþkasýnda olduðunu.
Farkettim ki...
Bazen bilmeyen bilenden üstünmüþ.
"Bir" bütün sayýlardan büyükmüþ.
Farkettim ki..
Göremeyen kör deðil , düþünemeyenmiþ.
Yaramaz çocuk deðil, büyüyemeyenmiþ.
Dertli aðlayan deðil , gülemeyenmiþ.
Ve ayrýlýk beklemek deðil, gelemeyenmiþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.