SAVAŞIM

Bu evreni;
birde elimi
terk ettim
kendimde oldum-da
neler olmadý ki!

yürek alýnyazýmda künye.

o sefil
düþüncesiz içgüdüsel komut
tüm bataryalar öldünüz
þartlý rekfleks çekecek tetiði emeksiz
ilk soðukluk parmak uçlarýndan baþladý.

kalelerine saldýrarak savruldum
savaþla barýþ yüzyüze
bencilsizliðim kanayacak
Beyni duygularým darmadaðýn miðfer delik
Rüzgar çýkýyor aklýmdan
bu evreni fark ettiðimde

Düþman satýn aldýðý cephesinde
esir düþtüm
Vereceðin acýlarý bekliyorum
yaným,yönüm Barýþ
nefes alan ölüler,
Aþksýz canlar son kalede

Güvercin gübresiyle çiçekler solmakta.


Halil Kývrýk

(çocuklar,anneler ve barýþ) Edebi-yazýhane ortak çalýþmasýnda katký olan þiirin bütünü..




Sosyal Medyada Paylaşın: