Her bir sözü doðru saydýðýmýz,
Yürüdüðümüz arkasý yok sandýðýmýz,
Patikalar gibi bu hayat...
Hiç ummadýðýmýz anda yolun sonuna ulaþýveriyoruz..
Ellerini ver,
Yapraðýn yeþilinden, sarýsýna,
Kahverenginden, turuncusuna kadar
Her rengine birlikte varalým demek geliyor içimden,
Tartýþmalarýn soluðu ensemde bitiyor,
Susuyorum...
Biz seninle yapraðýn sýrrýna ermedik henüz adam;
Eremedik...
En güzel günlerimiz henüz yaþanmadý,
Biz henüz seninle çok mutlu olamadýk,
Kýþýn bir havuza atlayýp delice ýslanmadýk,
Bir meyveyi koparmadýk dalýndan,
Çamurlu bir yolda kirlenmekten korkmadan koþmadýk,
Kar yaðarken dýþarýda bir þöminenin baþýnda ýsýnmadýk,
Yýldýzlara dilek ýsmarlamadýk;
Biz seninle çocuk gibi yaþamadýk hayatý adam,
Yaþayamadýk...
Oysa üç günümüz vardý;
Dünümüz, bugünümüz, yarýnýmýz..
Çok cömert davranýr sandýk hayat,
Hoyrat davrandýk birbirimize ama heyhat,
Hala uslanamadýk...
Hala kaybetme korkusunu iliklerimizle tatmadýk,
Hala aþký oyunlardan çýkartamadýk.
Biz seninle aþkýn erdemine nail olmadýk henüz adam;
Olamadýk...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.