dar kaldýrýmlý,
siyah yollarca uzanan geceyi;
sokak, sokak yürümek,
seni özleye bilmenin hasretini
kendime anlata bilmek...
sesinde ki kuþlarýn gamzesi,
dudaklarýn da ýslanmak son baharsýz,
topraða düþmeden erimek,
kar yaðan adýmlarla;
ne kadar yakýþýrsa, sarýldýkça üþümek,
o kadar tesadüf;
bunca mesafede kalbine deðe bilmek..
gitmeliyiz artýk,
ikimize de yetecek;
cebimizde ki fakirlik, þiirlerce yalnýzlýk,
sabahýn seferine çýkar gibi,
þehrin duvarlarýný,
denizin mavisinden;
bütün renkleri çalýp,
çaðýrmadan aþk;
ayrýlmadan uzaklarýmýzdan,
kýrýlmadan bir kez daha;
sevdiðimiz yerimizden,
gitmeliyiz...
karan
e. ey. z.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.