SEN YİNE GELMEDİN

Bak Yine akþam oldu,
Kuþlar böcekler hepsi yuvasýna döndü.
Sen gelmedin dönmedin uðramadýn bana,
Dört duvar arasýna sýkýþtým.
Sensiz geçen tüm zamaný duvarlarla bakýþtým,
Yokluðunun verdiði tesirle,
Yüreðime söz geçiremedim savaþtým.
Savaþmaya alýþtým ama yokluðuna alýþamadým,
El ele gönül gönüle olanlarý görmemek için,
Toplumlardan uzaklaþtým.
Vurdum kendimi daðlara,
kardelen kokulu kayalýklara.
Hasretinden doldum, doldum yer kalmadý taþtým,
Her Sabahýn Seherinde boðulurcasýna aðladým.
Arþa doðru ellerimi açtým,
Sen yine gelmedin.
Soðudum her þeyden, herkesten senin adýný zikreden tüm sesten.
Saldým özgürlüðüne doðru kuþlarý uçsun kanat çýrpsýn gitsin kafesten,
Ciðerlerimi harap ettim býkmýþ, solumaktan
kaçýyor, nefret etmiþ Sensiz alýp verdiði nefesten.
Ben vazgeçmedim;
Vazgeçemem bu kadar hasretken.
Yeter ki geleceðine dair bir iz bir iþaret birkez olsun  seslen,
Kaç gün,gece, ay oldu sen yine gelmedin. Gelmeyeceksen:
Umutlarýmý hasret ve özlemlerimi sana yolluyorum,
Biraz da sen beslen
Al onlarý biraz da sen yüklen.

KADÝR TURGUT
Sosyal Medyada Paylaşın: