AŞK
AÞK Un ufak olmuþ bedende zerre
Unutulmuþ köþelerde...
Zerrenin yüreðinde duyulmayan çýðlýðý “AÞK!”
Gün boyalý kýzýla, sarýya, elâya
Elvan elvan güllere sevdalý gülþen...
Kanasa da bazý,
Gül açan yarasý “AÞK...”
Toz pembelerini giyinmiþ her biri
Sert tokatýný yer rüzgârýn.
Savrulur ciðerparesi
Tomurcuk dallar doyar hüzne “AÞK...”
Çatlamýþ dudaklarý çöllerin...
Eline alýr rahmet kovasýný
Ýncecik pencereden düþüverse
Tek damla can suyu...
Gece gündüz kesilse soluðu
Acýsýna sürdüðü merhemi, “AÞK!”
Yýkýk dökük viranesini saray gören deli mi?
Esansýna bulanýp yol yol inen,
Us duraðýna uðrayarak nefeslenen,
Evreni dolduran söz “AÞK...”
Kaybolan, daðýlan ümitler,
Umudun elinden tutmasýný bekler...
Korku duvarlarý örülü
Gözyaþý biriktirmiþ göz önünde...
Güven tohumu annesi “AÞK.”
Seherin yüzünü örttüðü nemli duvak,
Uçuþur sabah ezanýnda...
Mevcutlarý saran coþku
Yüze sürülür dua “AÞK...”
Çile dergâhýnda “HÛ” dilerken,
Dost meclisinde aþký yeþertmek
Yoluna giden garip yolcunun,
Menzilinde bekleyeni “AÞK!”
Haziran2021
Not: Bu þiir Gözlük Dergisinin Temmuz-Aðustos sayýsýnda yayýmlanmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlknur İşcan Kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.