BUZ DÜŞER
177- BUZ DÜÞER
Gece gündüz çalýþýp çok ezdirme bedeni,
Yataklara düþersin, bilemezsin geleni,
Servetin karþýlamaz, saçýnýn tek telini,
Acýya dayanýlmaz, Cana köz düþer, Garip.
Saçýna beyaz düþüp, göz ferlerin solunca,
Kulaklarýn duymayýp, gözlerin görmeyince,
Yüzündeki çizgiler kýrýþ kýrýþ olunca,
Bu ömür yaþanýlmaz, Dert biter, göz düþer, Garip.
Heç uðraþýp didinme, ömür solukluk süre,
O’da ansýzýn biter, boþuna mülk edinme,
Kefen cepsiz sarýlýr, aman cepli isteme,
Bu dünya servetinden, On arþýn bez düþer, Garip.
Bilmeyen çok konuþur, bilenler heç konuþmaz,
Riyakara güvenme, yalan sözden vazgeçmez,
Duyduðuna inanan hakikatten anlamaz,
Çok okuyup yazana, Bilge söz düþer, Garip.
Gelip gideni bilmez, atasýný unutan,
Ata’ya rahmet etmez, ruhu duasýz koyan,
Ahrette af edilmez, kul, yetim hakký yiyen,
Rahmeti Rahman kula, Dua az düþer, Garip.
Süleyman YILDIZ ecelle ruh bedenden ayrýlýr,
Beden, özü topraða aðlayarak gömülür,
Sevenlerince kabre mezar taþý dikilir,
Gök kubbenin altýnda taþa buz düþer, Garip.
Süleyman YILDIZ
(Lemos5303)
Sosyal Medyada Paylaşın:
SÜLEYMAN Lemos YILDIZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.