Kopukça yaþasa da, can damarýydý kavmin
Akit yazan bir kalem, yüreðe sinen yemin
Onursuz hazin çýðlýk, matemler koparacak
Terli avuçlarýmda, þimþekler çaktýracak
Sýrra sur ören aðýz, doðruyu öpüyor ya
Yanlýþý doðru bilip, ömrü törpülüyor ya
Yüreðinin daðýnda, billurdan nehirdir o
Zehir yemiþ her derde, deva panzehirdir o
Bir kuyu sonsuz dipli, haince bulur suyu
Batsýn aþk denilen saný, batsýn Yusufça huyu
Bitsin þu pörsük hayat, yok olsun temelinden
Yoksul aklýndan öte, geçsin tüm emelinden
Yere çakýlsýn haydi, aklýndaki mavi gök
Aklýn var diye sanma, en yakýn denize dök
Sýyýr dilini sözden, sanmaki sen ehilsin
Yaþamýþsýn boþuna, körkütük bir cahilsin
Neyi anlatýr söyle, içindeki misafir
Küf toprakta dengini, bulur mu ki hiç safir
Aklýnda nazlý gelin, çalmýþsýn neþesini
Vurup aðlasýn þimdi, döverken sinesini
Haydi þimdi mertçe öl, sustur bütün derdini
Ara artýk bulursan, sevdanýn saf merdini
Sanma aþk libasýnýn, sökülmüþ ipliðisin
Düþüncelere zarar, gereksiz repliðisin..
-n u r e t t i n ÖNDER