GÖÇ MEVSİMİ...

GÖÇ MEVSÝMÝ…



Mavi ile,
Yeþil arasý bir yerdeyim.
Baþýmýn üstünde,
Bembeyaz bir aný bulutu.
Bedenim böceklerin ninnisinde.
Ayaklarýmýn yorgunluðunda,
Kahverenginin huzurlu tozu,
Özgürce dolaþýyor..


Artýk ne caným acýyor,
Ne tenim acýkýyor.
Ne de...
Kanayan yaralarým aðlýyor..


Duvarlarý aðaç çatýsý toprak bir evin,
Cemresine düþmüþ katre-i nemim.
Kundaðýmýn düðümlerinde servilerin serinliði.
Beþiðimi sallayan annemin eli deðil artýk,
Sadece rüzgârýn nefesi..
Dokuz tahtalýk bir sarayýn tek ecesiyim.
Yaþam denilen ömür merdiveninin,
O son hecesindeyim.


Ne gecelerin karanlýk yalnýzlýðý,
Ne gündüzlerin acýmasýz aydýnlýðý,
Ne de..
Gerçeklere boyanan yalanlarýn,
Kahreden yýlan sancýsý..
Beni korkutmuyor..

Yüreðimde sýzlayan tüm þarkýlar sustu.
Güneþ karardý,ay sýzdý..
Yýldýzlar dondu..
Saatler kirpiklerimde derin bir uykuya daldý.
Hýçkýrýðým ilk kez nefesimde boðuldu.
Dindi kaðýtlarýmý ýslatan harf yaðmuru.
Dilimin mürekkebinde son mutlu kelimede kurudu,
Yazmýyor..
Gözlerim aþký hangi þiirde unutmuþtu,
Kalemim bile hatýrlamýyor..



Ne güzelliðimin deðeri,
Ne çirkinliklerin izi,
Ne de..
Ýyi ile kötünün hazin direniþi,
Her þey bitti.
Dünyadan istifa ettim,
Musalla taþýna kazýlmýþ son terfim.
Ruhum ecel þerbetini çoktan içmiþ,
Geldiði yere geri dönüyor..


Artýk…
Son göç mevsimindeyim..
Kanatlarýmda kefensiz cümleler kafilesi,
Ruhumu güvercinlerin dualarýna emanet etmiþim..
Gizli bir þiir sessizliðindeyim.
Tek nefsim nefesimdi,
O da tükendi.
Ve ben…
Gölgemi topraða zincirledim,
Düþlerimde aðlayan hayallerim,
Þimdi…
Ölüm’ün mavi bestesinde gülüyor…




......................................................ecedemet...
Sosyal Medyada Paylaşın: