YETİMHÂNE'YE DE UĞRA 23 NİSAN...

Bugün 23 nisan..
Neþeli çocuklar oynuyor sokaklarda,
Oysa , yetimhânenin soðuk ranzalarýnda üþüyor benim sýcak düþlerim.
Bugün herzamankinden daha çok gülmem gerekirdi.
Kahkahalarým dünyayý sarsmalý,
Evrenin tüm yasak duvarlarýný çýnlatarak yýkmalýydý..
Bayram bütün çocuklarýn dudaklarýnda,
Gülümseyen çiçekler gibi açarken.
Ben niye,peki ben niye aðlýyorum neden..

Yalnýz ben deðil,Ýstanbul da aðlýyor bugün bana.
Hýrçýn hýrçýn vuruyor buðulu camlara öfkeli gözyaþlarýný.
Aðlamasý gerekenler karþýma geçip umursuzca gülerken,
Benden ,nasýl beklersiniz..
Neþe içinde gülüp oynamayý,özgür yaþamayý..
Çocuk olmayý...

Oysa...
Benim oyuncaklarým tarihin geçmiþ sayfalarýnda rehin kaldý.
Gülüþlerim bu acýmasýz,keþmekeþ dünyanýn yalanlarýnda sarardý.
Hani çocuklar çiçekti hiç solmazlardý.
Mutluluðun yeþil dallarýndan kopartýlýp,kurak çöllere atýlmazdý..
Hani çocuklarýn pembe yanaklarýna gözyaþý yakýþmazdý.
Ne oldu eyy dünya, yoksa yine laftamý kaldý.


Bugün 23 nisan..
Neþe ile oynuyor çocuklar parklarda.
Benimse..
Yetimhânenin soðuk ranzalarýnda susuyor minik ellerim.
Oysa,bugün umutlarým balon balon patlamalýydý bu yetim yüreðimde.
Uçurtmalarýn dev kanatlarýnda doruklara uçmalýydý öksüz düþlerim.
Bayram,sevinç çiçekleri misali açmalýydý sahipsiz gözyaþlarýmda.
Kara bir gece gibi çökmemeliydi hüzün bulutlarý,
Yýllarýn çaldýðý küskün masum bakýþlarýma.

Ben karanlýkta uyumayý,gözlerimden akan sellerin acý ninnilerini,
Dinleye dinleye öðrendim.
Ne olur bana gülmeyi,artýk gülmeyi öðretin..
Senden çok þey mi istedim eyy dünya.
Ama sakýn unutma.
Birgün elbet öcünü alacak bu ýslak yastýklar,
Hesabým sorulmaz sanma ,sana..
Ve elbet gün gelecek ben de oynayacaðým,
Özlediðim o sokaklarda süslü caddelerde parklarda.

Bugün yine, çocuklar bayram harçlýklarýný toplayýp bakkallara koþacaklar.
Belki top alacaklar belki de þeker ya da avuç avuç çikolatalar.
Yetimhâne çoçuklarýnýn oyuncaklarý yoktur onlar...
Camlardan uzaklara bakarlar.
Ve minik titreyen parmaklarýyla buðulu yaþam haritasýna,
Çizdikleri hayaletlerin sancýlarýnda sonsuz bir bekleyiþe,
Tek tek sýra sýra gözyaþlarýný baðlarlar.
Oyalanýrlar yani bayramlarýný iþte böyle kutlarlar.
Minicik ellerinde,
O çelimsiz omuzlarýnda yýllardýr biriken sevgisizliðin yükünü,
Aldýklarý her solukta sanki bin kere taþýrlar..

Bugün 23 nisan..
Neþe ile oynuyor çocuklar okullarda..
Oysa,yetimhânenin soðuk ranzalarýnda halay çekiyor benim kimsesizliðim.
Islanan yastýklarýnda eskiyor bayramlýk elbiselerim.
Ayakkabýlarým hangi yarýnlara nasýl koþacaðým diye düþünürken,
Ben hýçkýrýklarýmý kurutuyorum suskunluðumda..

Ne olurdu benimde rengarenk elbiselerim olsaydý,
Bir elimde balon diðer elimde þeker.
Ya da güzel bir oyuncak bebek.
Yok yok hepsinden vazgeçtim.
Keþke ellerimi tutan iki sýcak el olsaydý.
Bir yanýmda annem diðer yanýmda babam,

Ne suçumuz vardý,yanlýþ zamanlarda ve..
Yanlýþ yerlerde doðmaktan baþka.
Soruyorum sana eyy dünya,
Bizim ne suçumuz vardý,
Kimsesiz doðmaktan baþka..
Belki de isyan yerine bir iki þeker ya da oyuncak olurdu avuçlarýmýzda..

Bugün 23 nisan..
Neþe ile oynuyor çocuklar yuvalarýnda.
Oysa,
Biz ümitlerimizi düþlerimizi..
Yine yarýnlara erteledik,
Hayallerimizi buðulu camlara çizdiðimiz þekillere gizledik.
Burasý bir yetimhâne....
Adresi gözyaþlarýmda...

Ne olur 23 nisan..
Buraya da uðra..
Seni bekliyorum..
Ýhtiyar çocukluðumla..



ecedemet...



Not:Bütün dünya çocuklarýnýn bayramlarýný en içten dileklerimle kutlar,bu bayramý onlara hediye eden ulu önder MUSTAFA KEMAL ATATÜRK’ün önünde saygý ile eðilirim..


Sosyal Medyada Paylaşın: