Sen beyaz bir kaðýtsan yazdýkça bitmeyen, gerisi ise; tekrarlanamayan ve unutulan geçmiþte silinen yaþam.
Ben kalemin kurþun ucunda, sen çizgisin önümde; yani baðlýyýz çizgi ile, harf ile birbirimize cümleler boyunca.
Suçludur dil, kelimeleri söz yapýp duyurmasa! Ýþine gelmez, duymaz yada anlamazsa kulaklar da kimbilir?
Ama dudakta ve bellekte kaybolup yutulan, yada anlaþýlmazca anlatýlan-yazýlan cümlelerden suçludur insan.
Ben yaþam olan kaðýt, ben kurþun kalemin kara ucu, ben çizgi, hece ve kelimelerin, insaný insan yapan cümlerin bircik sorumlusu sapýna dek erkek; “Senden üstünüm!” Diyerek gücünü birtürlü anlamadým, umudun adý kadýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.