Bilmezsiniz, bu meyhanenin ismini, Sorsam size, tarif edemezsiniz yerini. Zaman durmuþtur burada ,kýrýktýr saatleri, Hüzünlüdür kadýnlar ,paramparçadýr kalpleri. Gömülmüþtür tüm acý hikayeler meyhane duvarlarýna , Kýrýktýr saatler ,zaman durmuþtur burada. Kadehlerde yankýlanýr geçmiþin sesi, Acýlarla doludur, her birinin hikayesi. Sýðýnýlacak bir limandýr aslýnda burasý, onlara sorsan. Kaçýp gizlenmiþler buraya, kendi tufanlarýndan.
Birinci Kadýn, evlendirilmiþ çocuk yaþta, Susmuþ insanlar, umursamamýþlar, geçilirken ýrzýna. Elinden alýnmýþ çocukluðu, yaþadýklarý hepinizi aðlatýr. O ise, meyhanenin köþesinde, kayýp gençliðine sarýlýr.
Ýkinci Kadýn, dövülmüþ hýrpalanmýþ yýllarca, Yitirilen koca bir ömür, ruhu paramparça, Ne ailesi sahiplenmiþ ,ne kanunlar korumuþ onu, Meyhanenin en karanlýk köþesinde, içinde yakalanma korkusu.
Üçüncü Kadýn; okuyamamýþ “yeter” demiþ atasý, "Alim mi çakacaksýn, evinde otursun kadýn kýsmý." Baþlýk parasýna ,yaþlý bir adama verilmiþ; bir inekmiþ deðeri. Oturur masasýnda sorgular , deðiþtirebilecekmiþ gibi geçmiþini.
Dördüncü Kadýn; toplar saçlarýndan düþen zamaný, Belini bükmüþtür, yýllarýn aðýrlýðý. Kader der sorunca, isteyerek düþmez kötü yola hiç kimse. Görürsün çalýnan hayallerini, feri sönmüþ gözlerinde.
"Saati Kýrýk Kadýnlar Meyhanesi"nde buluþur bu kadýnlar, Kýrýk zamanlarýn hüznü, bu mekânda yaþar sonsuza kadar. Her biri kendi hikayesini döker dudaklarýndan. Yankýlanýr geçmiþin yükü, meyhane duvarlarýndan.
Bir bardak içkiyle silinmez yýllarýn yarasý, kalpteki acýsý, Geçmiþleri hüzünlüdür ,kötüdür hepsinin anýlarý, Gelip geçeriz o meyhanenin önünden her gün, görmeyiz içini, Hepimizin ayýbýdýr yaþananlar, nasýl taþýrýz biz bu vebali.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.