Yosun Kokulu Şehir

Bir baþkadýr bu þehirde gece.
bir þeyler akýp gider en kuytulara.
anlamsýzlaþýr hayat
uzaklaþýrsýn kendinden
yaþanýlanlarýn her biri olur bir bilmece…

bütün kapýlar kapanýr üzerine
yaralý bir kuþ gibi
kývrýlýrsýn yüreðinin içine.


bütün yollar çýkmaz sokak olur
tüm ýþýklar söndürülür
ellerin boþluða uzanýr
tutuðun el sadece kendi elindir.
yitik olursun
ardýndan lanet okunur


mevsimlerin teke düþer
yoktur baharýn yazýn
tümünün adý hazan olur
kimsesizliðin yaralarýný deþer


yýldýzlarýn çekilir gökyüzünden
ay, ýþýðýný saklar senden
zifiri karanlýklar damla damla alnýna düþer
hayallerin ýslanýr
kayýp düþersin dünyanýn gözünden


bir baþkadýr bu þehirde gece
alýnýr elinden çocuk saflýðýndaki umutlarýn
çalýnýr senden özlemle beklediðin yarýnlarýn
yorulursun, arar olursun ana kucaðýný
uzanýrsýn þefkatle bakan bir çift göze
ah! Zaman zaman
gark olursun iki çift söze


yutar insaný bu yedi tepe
daðýlýrsýn yedi iklimli bu þehirde
fazlasýyla bedel ister yaþamýþlýklarýndan
karanlýðýna çeker seni
hüzünleri sepe sepe


geçip giden dündür,
yine de seni çok seviyorum hey Ýstanbul
haydi geceyi söndür
çalýp söyleyelim,
gün bu günkü gündür



Çiðdem ÇÝMEN

Sosyal Medyada Paylaşın: