Sessizliğin seyrinde

Pervazlý pencereden hikâyemin seyrine daldým
alacaklýyým, rüzgar yüklü günden
savrulmuþum oradan oraya
anlamadým ne vakit koptum, çocuk gibi sevdiklerimden

seyrindeyim sessizce akýp gidiþinin
üç boyutlu oluk oluk
seyrindeyim tam tekmil
dik yokuþlara çýkýp iniþlerin

bir hayal geçiyor kapýmýn önünden
uzaklarý yakýn eden
bana benzemiyor hikayedeki kadýn
bunun yüzü hazan rengi
pýrnat pýrnat topluyor gözlerimden sarý düþleri
þu ilk baharý sonbahar eden beþinci mevsimin tuttuðu çengi

nur daðýnýn þahikasýna çýkýp
susuyorum Meryem iffetiyle
suskunluk orucundayým
kutsal çocuklarýn gülüþüyle iftar edeceðim
musa’nýn kýlýcýndaki ýþýk gibi parlayýnca ay’ým


yaþanmamýþlýklar kokuyor elim
yokluk isi ciðerime doluyor
göz yaþlarýma karýþýyor geçmiþim
noktayý bulamýyor dilim

gel yârim,
yaðmur damlalarý gibi vur yüzüme huzurla
nilüfer gibi umuda aç
firavuna kurban edilmeden asiye gibi
nil nehri ile akýpta gel,
yeniden doðuþum ol
zulümlerin görünmeden dibi


Çiðdem Çimen


Sosyal Medyada Paylaşın: