İNSAN TARLASI

Göz alabildiðince beden ama ruh yok,
Ceset tarlasý, insan yetiþmemiþ.
Yaradan aç, mahsul yok,
Beyinler de fikir yeþermemiþ.

Ekinler nankör, baþýna buyruk,
Bir hastalýktýr sarmýþ sarmalamýþ.
Evvelinden, tohumundan bozuk,
Nefsinden ileriye çillenmemiþ.

Yaradan’ýn zulmü, insanýn nadasý,
Bir alev, bir tufan, týrpandýr asasý,
Korkular, tövbeler, yaðmur duasý,
Yine de zalimden baþkasý yetiþmemiþ.
Sosyal Medyada Paylaşın: