HAVALE

Üstümde kareli bir uçurtma gibi, hüzün.
Gözlerimde onlarca insanýn kiri, sevgi.
Su, darýldý köklerime, yutkunmaktan öncesi.
Böylesi alýþýlmýþ bir ihanete rastlamadým.
Gözlerimi sakýnsam, kalbim alýþýyor sanki.

Hani müsvedde bir hayattý yaþadýðýn, açlýklar boyu.
Hani yazýlara düþen bir þiiri öldürürdü, ismin.
Binler nev’inden çýkýp, saçlarýma dokunduðunda anladým
Hafif ve bencil bir rüzgâr gibi, gideceðini.

Ýsimler biliyorum yüzüne yapýþan, bal gibi deðil,
Daha çok katran.
Satýlýk bir kalbin, nefsinden gördüðü fiyatsýn.
Ucuz bir hayatýn etiketlerinde,
Göz gezdiren insanlarýn,
Pahasý kadar yaþadýn.

Yorgunum aslýnda, kendimde biriktirdiðim senden.
Açýlan bir perde gibisin þimdi, tüm sokaða.
Bir bakýþ yakalasan, üç salto vurup düþersin dibine.
Öyle yüzersin sýð sularda,
Ellerin mutluluk pervanesi, çýrpýnýr gibi

Kanýyorsun, kanla durdurduðun yaradan, yaralanýyorsun.
Aramak bir bulmak iþi deðildir,
Aranmakla bir kalbe fenayý yaþatýyorsun,
Gözlüklü bir çan bekçisi düþlüyorsun.

Üstümden deðil, ayaklarýmdan çýkan bir nesne gibi,
Kirlenip uzaklaþtýn.
Hüznümü taþýdýðým terkimden indiriyorum seni.
Son itikat bozucu düþünlerden uzaða,
Bir secdenin ihlaliyle,
Allaha havale ediyorum seni.


Ahmet Serdar OÐUZ

Sosyal Medyada Paylaşın: