İÇİ ÖLMÜŞ BİRİYİM BEN

Ben seni iliklerime kadar yaþadým,
Sensiz tüm duygularý beynimde boþadým.
Ýçi ölmüþ biriyim ben,
Dýþarda nasýl göründüðüm umrumda deðil.
Ben böyle biriyim,
Vurup gitmek fýtratýmda yok,
Zaten tarzýmda deðil.
Hiç umursamadým kimdeyim kimlerde, nerdeyim,
Karþýlýk beklemeden pencerene asýlmýþ perdeyim.
Ýster çekersin karartýsýn her yaný,
Ýster toplar aydýnlatýrsýn dünyamý.
Dedim ya :
Sensiz içi ölmüþ biriyim ben,
Aslýnda bende suçluyum,her kesi mutlu etmeye çalýþýrken kendini unutan ben.
Aslýnda kimse bilemedi, anlayamadý içimde kopan fýrtýnayý bilemedim neden,
Hani derler ya :
Yanlýzlýk gece ayazýnda sabaha kadar beklemek gibidir,
Isýnmak için güneþin doðmasýný beklersin ya...
O güneþ hiç bir zaman doðmaz.
Ýþte içi ölmüþ birininde bu hayatta hiçbir beklentisi olmaz,
Kavurucu sýcaklýklara raðmen yüreði hep ayaz.
Keþke,
Keþke benim senin için öldüðüm gibi sende  beni anlasaydýn biraz.
Ben kendi içimde seni iliklerime kadar yaþarým yaþayabildiðim kadar da,
Ýnan sessizlikte ne huzur aldým,
Ne keyif var nede haz.
Vakit bulursan eðer ben gittikten sonra okursan yazdýklarýmý geçte olsada belki anlarsýn biraz.
Ha unutmadan tek isteðim senden  baþ ucumdaki taþa içi ölmüþ birine hayat hiçbir zaman uðramaz  diye yaz...

Kadir TURGUT

Sosyal Medyada Paylaşın: