DİLDEN DİLE

DÝLDEN DÝLE

Üstünde yaþayamazsam, topraðýnda yatarým
Ben bir Türk’üm vatanýmý, can üstünde tutarým
Kâh imânýmla yücelir, günahýmla batarým;
Lâkin, vatan denilince ilk önce ben koþarým
Can bedene lâzým deðil,düþünmeden boþarým...

Gönül gözüyle okurum, kalemimle yazarým
Bu dünyada yoktur gözüm, Allah için nazarým
Gönül kuþumda olsa ben yuvasýný bozarým;
Tanýmam, Hakk’ýn yoluna taþ koyaný ebedâ,
Türk beldesinde duyulmaz, tekbirden baþka sedâ...

Düþman oklarýný izle, hangi yöne gidiyor
Yayýndan çýkan ok sesi, iyi dinle ne diyor
Soyu belli olmayanlar, soy davasý güdüyor;
Domuz eti yiyenlerin oturmam sofrasýna
Allah diyen yiðitlerin düþerim arkasýna....

Rabb’im,"dosdoðru ol" diyor. Eðilmem diyesiniz
Sindiðiniz kuytulardan tez çýkýp gelesiniz
Allah var, Allah bize yâr, çýksýn artýk sesiniz;
Bu asýrda cihad etmek, Hakk-ý haykýrabilmek,
Bir kaçarsa ipin ucu, sökülür ilmek ilmek...

Uzuvlarýyýz bedenin, geçemeyiz parmaktan
Sen nereye, ben oraya, ayrýlmaz et týrnaktan
Baþ kalenin mimarýdýr, emir almaz ayaktan;
Sancaðýmýz imân bizim, ancak gönüldür yeri
Sen bir islâm neferisin, haydi durma, ileri..!

Hicranî’nin kýymeti yok, bayraðým gökte kalsýn
Ýlel-ebed mezarýmýn üstünde dalgalansýn
Söyleyin bâd-ý sabâ ya; her yana haber salsýn;
El-ele, gönül-gönüle, yürüyelim menzile
Bu bir birlik çaðrýsýdýr, söylensin dilden dile....

Nûriye Akyol 5/1/2023

Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: