UYKUNUN ÖLÜMÜ

kimse yokken gelmiþti uykunun ölümü
kimse yoktu, sislerin buluþmasýna gitmiþlerdi
cenazesi boþluklar kalabalýðýydý
insanlar yoktu gölgeler vardý
gölgelerle söyleþen ýslýkçý rüzgârlar
bir de bütün okunmuþ kitaplarýn uðultusu


ilk kez atýlýyordum böyle bir uçurumdan
sözcükler evreninde buldum kendimi
kayboldum uçsuz bucaksýz anlamlar tozunda
kuþlarýn dansý öptü düþüncelerimi
ýþýða koþan denizlerin sesi geliyordu az ileriden
çaðrýlar gönderdi hiç görmediðim biri
o biri ki yüzünden papatya tarlasýna geçilen
ve sarý beyaz düþlerin serpildiði geçitler
nasýl da irileþti sisli bir daðýn eteklerine düþüþ
sesimle dokundum düþüþe; yankýyla yýkanmýþtý


ne getirdin çocukluk kadar uzak o yerden?
diye bir soru sarkýyordu aðzýndan:
“suyun sesine inanýþý getirdim” dedim
omzumda sallanan þu þey de
uykunun ölümünün tazeliði


düþüþün aynasýna aktým
gördüm insanlarýn elinde kalan tek þeyi:
ihanet yaðmurunda kalan okunaksýz dünya
ve yýrtýk çaputlardan yapýlmýþ
“ezilenlerin romantik haykýrýþý”


asla duyulmayacak olan sahipsiz dualar
dili iþgal eden zehirler evreni
duygularý söndüren mantýk yýlaný
kafalarýn içindeki yalnýzlýk çöplüðü
iþte þuradalar;
demirden elbiseleriyle
görünmez mýzraklarýyla gelmiþler


bu kadar yükselmiþken alçaklýðýn tarihi
aðaçlarýn gözyaþlarýna sarýlýyorum
iptal edilmiþ yapraklarmýþ onlar
ah, onlar iptal edilmiþ yapraklar
þimdi okunaklý bir isyan lazým bize
gelmeyen vapurlarý bekleyenlere
vapurlarýn asýrlar önce iptal edildiðini söylemek
buzullaþan yürekler çaðýnda
bize hatýrlatmanýn kum fýrtýnasý lazým
bize ezilenlerin romantizmi deðil
çelikten haykýrýþý lazým
o haykýrýþ kýrabilir ancak düþüþün aynasýný
ki ayna kýrýldýðýnda kýrýlýþ ufka dönüþür

Sosyal Medyada Paylaşın: