YANIK KOKSA NE Kİ ŞİİRLERİM...

Tufan öncesi
Kuran’da saklý yaþamýn özeti
Yaþamakla iþtigal olsaydým keþke sadece
Sevginin ukdesinde yýkýlan kale duvarlarým
Kalemim varsýn olsun tek servetim
Ýçim kýyýla kýyýla yaþarken
Kýyama durmanýn ta kendisi
Dumanýnda yalnýzlýðýn
Göz gözü görmese de varsa yoksa
Kalp gözüne itikadým
Bir vaveyla dünde kalan…

Fýsýltýnýn zümresi
Ýsyankâr ahvalim yüreðimi
Taþlayan
Hicvi hayatýn
Hicret bildiðim sevginin, inancýn kat sayýsýnda
Saklý
Asal ve asi/l bir sayýyým
Her sýfýrla çarpýþtýðýmda boþluða düþtüðüm
Oysaki sonlanmanýn telaþý ile
Sonsuzluða kucak açtýðým
Bir satýr arasýndaki hicazým
Kelimelerle olan baðým
Kaderin tekbir getiren sesinde
Nazýmda niyazýmda eksik etmediðim güzelliklerin nezdinde
Bir batýnda doðup da öldüðüm
D/aðlandýkça içim
Ýçtimada geçen bitimsiz nöbetim.

Rengi kaçýk
Aklý gidik
Bir tebessüm bellediðim kadar
Her insan izleði
Kaynayan bir coðrafya olsa olsa
Hayatýn tek gerçeði
Mealim sýfatlara denk düþen
Gel gör ki sýfatsýz yaþamayý meþk eylediðim
Haznemde saklý
Hasreti bitimsiz
Kelamýn yýrtýk teninde doðan mehtap gibi
Kefil olduðum kimliðim iki ismim
Mademki isimlerimle müsemma bir hayat düþen payýma
Ortadan ikiye b/ölündüðüm kadar
Yarýladýðým ömrün yolunda
Sükûtu derin
Hüznü bitimsiz
Aþkýn esef dolu özlemi
Kavuþma telaþý ile Rabbime
Kapýp da koyuverdiðim her duyguda
Uçuþan tülümün nezdinde
Sakýncalý bir iklim deðildir hani izini sürdüðüm.

Baþ koyduðum yolun yok iken
Dönüþünde saklý tutulasý gizin
Ýzinde
Saydam yüreðin endamý
Yakardýðýmsa sadece Tanrý
Taþlansa da yaralarým
Taçlanacaktýr illa ki sür git yalnýzlýðým
Allah Sevgim ve cüretim
Seferisi olduðum aydýnlýðýn
Cenk ettiði bir karartý
Alabildiðine uzak
Ýçine düþülesi bir tuzak
Tutsaklýðým deðil hayata
Tutunduðum kýrýk dalýn ucunda
Salýndýðým yaprak misali
Sandalým su alsa da
Semazen kanatlarýma
Yaðan nur ve hüzün
Saðdýcý olduðum kadar ömrün
Alabildiðine uzaðýnda mutluluðun
Kayyum atadýðým kalbime
Endamý savruk iken de hüznün…

Savunmalý dünyam
Savunmasýz varlýðým
Savurduðum ama içime
Eksik olmayan gözyaþým
Batýlý ömrün
Atýk yüreklerden sökün eden kinin
Kýymete binmediði kadar sevginin
Cümbüþü duygularýn
Canýmdan can giderken
Ah, varamadýðým o yakanýn
Ýzini sürdüðüm kadar doðrularýn
Tebeþir tozu ile adýmý yazdýðým
Kara tahtanýn deðil kara kutunun baðrýnda çýkan
Bitimsiz yangýn
Öznem özverim özlemim
Yanýk koksa ne ki þiirlerim?


Sosyal Medyada Paylaşın: