Başkaldırmak -VI-
Mutluluk rüzgârlarýnýn yüzümü okþadýðý bir uyanýþ sabahýnda güneþ gülümseyerek bakýyordu bizlere.
Biz ise mahmurlu gözlerimizi ovuþturarak güneþe yüreklerimizi sunuyorduk.
Oysa güneþ hiç hayal edemeyeceðim kadar bizden uzaktaydý.
Aðýr gece uykusuna inat güneþi yakalamak için bozkýrlarýmýza var gücümle koþtum.
Yaylalarýmýz yangýn sonrasý kül,
Evlerimiz harap,
Köylerimiz talan
Ve daðlara söylediðimiz ninniler
Ve uyku masallarý dinlemek kalýyordu bizlere.
Koþuyordum güneþi yakalamak için.
Ben koþtukça güneþ uzaklaþýyordu benden.
Kýþýn sýcak terler aðlatýyordu beni.
Oysa yýllarca annemin yanýk türküleriyle yüreðim yanmýþ,
Aðýtlarýyla kahr olmuþ, yýkýlmýþtým ben.
Hem öyle aþký ucuz piyasalarda karaborsa tipi almadým.
Annemin gözyaþlarýyla aþký tanýdým.
Talan mevsimleri bizi adam etti.
Korkumuz ne kýþtan ne de kahpe kurþundandý.
Bizleri yaþamaktan korkuttular.
Ve yaþarken en umulmadýk yarayla,
En umulmadýk kalleþlikten korktuk.
Güneþ hep doðudan doðar.
Yýllarca güneþi peþimizden koþturduk
Ve bir hiç uðruna nice yürekler aðlattýk.
Gözyaþlarýmýz su misali suladýðý þu kara topraðý.
Bu topraklarýn bereketi iþte o gözyaþlarýdýr.
Henüz gençliðimizin baharýndaydýk.
Korkak yüreklere delikanlýlýðý öðretmek
Sevebilmek, inanmak tohumlarýný ekmek için didindik yýllarca bu topraklarda.
Ýhanet edilmez bu yar gibi sevdiðimiz topraklara.
Güneþe doðru koþuyordum.
Nefesim kesile kesile.
Hayatým giþelik filmleri kýskandýrýrdý.
Þerit þerit geçerdi gözlerimin önünden.
Sonra bir su oluyordum
Ve uyanýyordum hayaller aleminden.
Ve anladýk ki
Hayatýn gerçekleriymiþ insaný gülerken aðlatan.
Oysa doðarken yeterince aðladýðýmýzý sanmýþtýk.
Yanýldýk.
Tozpembe rüyalarla avunur,
Delikanlýlýk aþklarýmýzýn kirli defterlerin orta sayfasýna yazardýk, karalardýk.
Bir gün adam olmayý,
Bir gün hayal ettiðimiz sevdayý bulmak isterdik.
Bu umutlarýmýz umut denizinde hep yüzmek zorunda býrakýldý.
Ve ilk þiir defterimiz
Ýlk hatýra defterimiz
Talan yangýnlarýyla köz oldu.
Bu umut sabahlara dek sürer
Güneþi beklerdi.
Güneþ her doðduðunda yüreðim ardý sýra giderdi.
Þu yedi iklim dört mevsim yurdumda tanýmadýðým köy kalmadý.
Ne güneþim sevdi kentleri ne de ben.
Týpký yýldýzlarýn süslü þehirleri sevmediði gibi.
Köylerimiz saf temiz
Ve bol yýldýzlý…
Bin umut, bin rahmet beklentisi…
Oysa þehir…
Kendisini baþkalarýna beðendirmek için makyaj yapan bir fahiþe gibi,
Dýþý süslü
Ýçi yangýn ve leþ kokusu...
Yýldýzlar kent gecelerini benim sevmediðim kadar sevmezler.
Bizim paranýn adam satýn alamadýðý yürekli kýzlarýmýz ve oðullarýmýz var.
Ýhanetin bulaþmadýðý bir sevdamýz var,
Güneþ kadar parlak.
Elimi uzatsam tutacak gibiyim,
Oysa ne uzakmýþ
Ayaðým kayarken anlayabildim.
Güneþ batýþa doðru sürükleniyordu.
Ben kan ter içinde.
Durmadan koþuyor, yakalamak istiyordum.
Güneþ batýþa doðru gittikçe
Feryatlar ülkem insanýný korkutuyordu.
Çünkü batan her güneþle beraber umutlarýmýz bir sonraki sabaha ertelenirdi.
Birçok kapkaranlýk gecede güneþi yakalamak için uyandým derin uykulardan.
Ama her seferinde rüya olduðunu sabah uyanýþýyla anladým.
Her doðan gün
Betona bir gül dikme sevdasýyla baþlardý.
Bu bekleyiþimiz öyle uzun sürdü ki
Ýhtiyarlýk sabahýyla uyandýk.
Uyandýðýmýzda gençliðimiz uçup gitmiþti elimizden.
Geriye kirletilmemiþ yüreklerimiz kalmýþtý bize.
Ve biz bu yürekle gerçek güneþi tutabildik.
Çeliðin suya boyun eðdiði gün
Betonlar topraða döndü ellerimizde.
Ve nihayet yaþama onurunu tutabildik.
Bir zafer kazanmýþtýk
Zalimin zulmüne karþý.
Ýnancýmýzla açýlmayan perdeler açýldý önümüze.
Nihayet
Yeniden doðar gibi
Temiz
Günahsýz
Bir yaþam duruyordu karþýmýzda.
26.03.2000 Saat 23:27
Pazar
Siirt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.