O Çocuk
O ÇOCUK
O çocuk küçüktü kaldý orada
Aklýma düþürdüm onu þimdi burada
Bakýþý nasýldýr bilmem ya da duruþu
Unuttuðumda olmuyor deðil arada
O çocuk belki büyümüþtür þimdi.
Zorlu bir hayata yürümüþtür þimdi
Yaþamak bize hep dikenli bir yol
Zorluklar gülleri bürümüþtür þimdi
O çocuk doðduðunda soðuktu
Güzel havalar buzluydu boðuktu
Eski kirli çaputlarýn içinde bir avuç
Söylenmedik gizli sessiz bir aðýttý
O çocuk belki yürümüþtür þimdi
Ayaklarýný yollarda sürümüþtür þimdi
Toz dumandýr hayatý belki de deðildir
Direnmiþtir kötüleri kürümüþtür þimdi
O çocuk doðduðunda evler basýlýrdý
Mazlum insanlar koyun gibi asýlýrdý
Sevinçlerin yeri yoktu insan yüzünde
Arýlar bile çiçeklere kýzardý darýlýrdý
O çocuk belki de küçülmüþtür þimdi
Kuru bir bedende büzülüþtür þimdi
Yüzünden gülüþleri firar etmese de
Zeytin tanesi gibi ezilmiþtir þimdi
O çocuk büyümeden kaldý orada
Sadece yoksulluðu satýn aldý orada
Boþ bir hayalin peþine düþtüm ben
Hayat boþtu orada doluydu burada
Þuayip ODABAÞI
10.05.23
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.