ANAM

Karýþýlmaz yaradanýn iþine,
Bu dünyada kimse kalmýyor anam.
Feryad ile figan etmek boþuna,
Gidenler geriye gelmiyor anam.

Kapýdan girince gülerdi yüzün
Her giriþte seni arýyor gözüm
Ne güzel diyordun:"Hoþgeldin kuzum"
Ana gibi bir yâr olmuyor anam.

Bir eksiðin var mý? diye sorardýn,
Cebime gizlice harçlýk koyardýn
Ýçimden geçeni kalpten duyardýn
Kimse var mý, yok mu bilmiyor anam.

Gardaþ, bacý, herkes kendi baþýna
Koþturup duruyor dünya iþine
Derdimi anlattým mezar taþýna
Taþlar gözyaþýmý silmiyor anam.

Kaybolana kadar bakýp ardýmdan
El sallardýn, duâ ederek camdan
Adýný silmedim telefonlardan,
Aylar, yýllar geçti, çalmýyor anam.

Çiçeklerin yokluðunu biliyor
Boyun büküp, günden güne soluyor
Gelen giden ara sýra suluyor,
Uzayýp dal budak salmýyor anam.

Hakkýný helal et, diyemedim ben,
Son nefesinde su veremedim ben,
Seni üzdüm diye, bilip bilmeden;
Yüreðim teselli bulmuyor anam.

Arkamda babam var, yüce dað gibi
Hayalin yanýnda durur sað gibi.
Gam, efkârý büyür gider çýð gibi
Birgün olsun yüzü gülmüyor anam.

Ne zaman üzülüp boynumu büksem
Ne zaman aðlayýp gözyaþý döksem
Hep yanýbaþýmda, yüreðimde sen
Anneler ebedî ölmüyor annem...

Anlatmakla bitmez dert çok sýrada,
Deðiþmedi herþey ayný burada,
Sen rahat et, sen mutlu ol orada;
Kalanýn çilesi dolmuyor anam.

Nûriye Akyol /20/10/2020

Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: