DİLİN YOK MU HİÇ SENİN

Ahrazlýðým çözüldü, zambak gibi açýldým
Bu kadar söze karþý, dilin yok mu hiç senin?
Aþkýndan sürünerek, yerden yere saçýldým
Toz toprak duman oldum, külün yok mu hiç senin?

Büklüm -büklüm yol gibi, dolaþýrsýn kanýmda
Sen bigâne kalsan da, caným oldun canýmda
Her çiçeðe meyletmem, apayrýsýn yanýmda
Varsýn dikenli olsun, gülün yok mu hiç senin?

Seninle dolu -dolu, geçiyorken günlerim
Ben kendimde boðulur, hep kendimi dinlerim
Ýmdadýna sýðýndým, kurtar diye inlerim
Aþk ile tutunacak, dalýn yok mu hiç senin?

Ortada sebep yok ki, küsüp de darýlacak
Sabret bulanýk sular, mutlaka durulacak
Elbet bir gün mizanda, terazi kurulacak
Tatlý dil güler yüzle, balýn yok mu hiç senin?

Gýdým gýdým solarken, ben kendimden geçmiþim
Gönül misafirime, kapýlarý açmýþým
Bakarsýn bu gün yarýn, bu âlemden göçmüþüm
Çot musun çolak mýsýn, kolun yok mu hiç senin?

Þeytan araya girse, korkmadan saldýralým
Kaybedilen zamaný, beraber dolduralým
Yeter artýk insaf et, küslüðü kaldýralým
Saðým kurbandýr sana, solun yok mu hiç senin?

Necati serzeniþte, biraz olsun gül bana
Gönlüm kalbura döndü, ne diyeyim ben sana
Zordasýn biliyorum, beni de anlasana
Topraklara mý girdin, halin yok mu hiç senin.

Necati OCAKCI
14.12.2023
ANTALYA
Sosyal Medyada Paylaşın: