YOLLARIN SONU
Bu gün yollanýyorken bir gurbete yeniden
Belki bir kiþi bile gelmeyecektir bize.
Bir kemiðin ardýnda saatlerce yol giden
itler bile gülecek kimsesizliðimize
Gidiyorum: gönlümde acýsý yanýklarýn...
Ordularla yenilmez bir gayýz var kanýmda.
Dün benimle birlikte gülen tanýdýklarýn
Yalnýz bir hatýrasý kaldý artýk yanýmda.
Yufka yüreklilerle çetin yollar aþýlmaz;
Çünkü bu yol kutludur, gider Tanrý Daðýna.
Halbuki yoldaþýný býrakýp dönenlerin
Deðiþilir topuda bir sokak kaltaðýna.
Ýster düþün... Kendini ister hayale kaptýr...
Uzar uzar, çünkü hiç sonu yoktur yollarýn.
Bakarsýn aldanmýþsýn, gördüðün bir seraptýr
Sevimli bir hayale açýlýrken kollarýn.
Ey doðunun anlýmý serinleten rüzgarý!
Ey karanlýkta bana arkadaþlýk eden ay!
Arzularým bir oktur, aþar ulu daðlarý.
Düþtüðü yer uzakta “DÝLEK” adlý bir saray.
Hüseyin Nihal Atsýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.