Ey þairler ey kalem erbaplarý! Hadi anlatýn bize; Türkçenin usta ozanlarý... Anlatýn bize Baki’nin zerafetini, Aþkýný Fuzuli’nin, Nedim’in Ýstanbul’unu... Ve þiir dolu o eski zamanlarý... Ah bir mümkün olsa aþýp yüzyýllarý, Konsam pencerelerine kendimden geçip, Görsem o kaðýtlara yazýlanlarý. Kulak versem; akarken yüreklerinden süzülen sözlerine... Razýyým ben ellerinde bir kamýþ kalem; hokka olmaya mürekkeplerine! Eriþirken nevbahar eyyamý, Kýþ uykusundan uyanan bir lale olsam... Aþýký sadýk benim ancak adý var Mecnun’un... Yarin yaptýðý cefa ile ah edip aþkýndan alev alev yansam... Bir dudaðý gonca; yüzü gülzar iþte sen olsan, Gam çekip aðlayan bülbül; iþte ben olsam... Yaðmur olsam sel olsam... Yataðýna sýðmayan bir ýrmak gibi akýp gürül gürül çaðlasam.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Soysal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.