DARA
Dünya oyun yeridir, oyuncaklar oyalar,
Ýnsan boþ bir hayalî senelerce kovalar....
Ýmtihan yeri dünya, emek vermeden olmaz,
Dostum, sýnav kaðýdý kendi kendine dolmaz...
Baþ düþmanýn içerde, baþ köþeye geçirme,
Nefs’e arzuladýðý her þerbeti içirme...
Bir seraptýr ömrümüz, gözünü aç ve kapat,
Yemyeþil bir sahradan, kara bir topraða yat...
Ölüm, hayatýn sonu ve sonsuzluðun baþý,
Sonunda ve baþýnda îmândýr mihenk taþý...
Topraða deðer baþýn,dersin; Eyvah ölmüþüm,
Ölümü bile bile sefâ sürüp, gülmüþüm...
Yaþarken uyanmadýn, alarm çaldý beþ defa,
Cehenneme müstehâk þimdi bu kuru kafa...
Hiç mi gülümsemedin dünyada bir fakire,
Bu yer zâkire cennet, cehennemdir hâkire.
Herkes kendi götürür dünyadan ateþini,
Orda kimse tanýmaz evladýný, eþini..
Yedin, içtin, dünyayý arþýnladýn gezerek,
Bir halis âmelin yok, kabirde olsun direk...
Ey Hicranî, mahþerin kapýsýdýr burasý,
Burada alýnacak yüklerinin darasý...
Nûriye Akyol
16/6/2023
Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nûriye Hsbk Akyl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.