Bilinmezlikte yürürken bilinmezliðin getirdiði korkudan bahsetmekteyim, Umutla dolu ateþ vardýr kiminin içinde, Sönmek bilmeyen lakin korkunun rüzgar misali üflediði, Eninde sonunda söndüreceðini ümit eden bir rüzgar, Bir yandan o bilinmezlikten çýkacaðýný düþünen biri,
Ne kadar da zor korku böyle rakip olmuþ iken kendisine... Baþýný aðrýtan o bilinmezlikten vaz mý geçmeli, Olur bir gün bilindik yahut hiçlik, Dedi zaman... Zamana tevdi mi etmeli, Mücadele kendinindir korkusu bilebilir bunu en iyi,
Korkusunun vardýr bu sefer bir baþka daha bildiði, Ne var ki yeni bir müjdedir, Oda kendine bir rakiptir lakin öyle bir rakip ki, Bilinmezliði ve acýsýný hafifleten, Yaþlý, yavaþ zamaný bile hýzlandýrýp gençleþtiren,
Korkuyu tamamen yok edebilen, Yeni biri... Umut dolu ateþe üfleyen kalmadý ne güzeldir ki, Bilinmezlikte yürürken eþlik etmekte artýk, Ýþte, iþte öyle biri... Sosyal Medyada Paylaşın:
Gözlüklü Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.