Narçiçeğim

Yüreðime kendimi hapsediyorum,
Duygularým prangasýz, tutkulu bir mahkûm,
Tövbelerin piþmanlýðýnda,
Dudaklarýmda adýný sayýklarken,
Gözyaþlarýmla ýslanan þiirlerim sessiz.
Yaralarýmý tuzla ovalýyorum yine.

Gülüþünün karþýsýnda sözcükler ne anlatabilir?
Sükûtun derinliklerinde, düþlerin eþiðinde,
Her harfi yanýp sönüyor…

Özleminle yorgun düþmüþ kirpiklerim,
Beklemekten vazgeçmiyor seni,
Özlemin içimdeki yangýný körüklüyor,
Gülüþlerin gözlerimin hüzünlü sularýna deðince,
Heyecandan kalbim kül olup savruluyor.

Kanatlarý yorgun kuþlar,
Neden sürekli sessizce ötüyorsunuz?
Pervasýz gecelerim, matemimde gizlenip yutkunurken,
Hasretin geciktiriyor baharý.

Kuþanmýþ kahrýmý arz,
Dolunayýn hüznü, gülüþlerinin baharýnda parlar,
Güzelliðinden kararýyor gün.
Ey sevgilim, en güzel duam,
Sensiz zaman kýrýk bir pencerede sancýlanýyor.

Hasretin, tenimle birlikte ruhumu da yakýyor.
Gözlerim, seni aðlamaktan vazgeçmiyor…
Ey narçiçeðim,
Sevgimi görmesen de,
Bil ki, seni sevmekten vazgeçemiyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: