gecenin sadaðýnda pürmelâl efsun
aynalara süzülen hüznün rengi kurþuni
sarý yapraklarýný döküyor gece sokaklara
içimde kanlý fýrtýna içimde kaynar kazan
içimde bir karanfil çökmesi
tenhalarda
oy melâl
oy ruhumun buzlaþan yangýný
dök içimin katranlaþan bezginliðini
susmak kadar aðlamak da evlaysa
öyleyse çaðlayan ýrmaklarýn gür çýðlýðý
yýkasýn beni köpüklü þelalelerin
buzlu kollarýnda
sanýrým
yetim bir kuþu öldürdü günbatýmý
uzaktan yakýndan sesler savruluyor kulaðýma
fokurdayan bir karmaþanýn içine çekiliyor usum
dokun kalbime karanfil
ruhumda ince bir yol sýzý
ayaðý tozlu semazenlerin eteðinde dönüyor belalý baþým
doðumla ölüm arasýnda bir muammanýn içinde
iki gözüm iki çeþme oy melâl
gecenin nurlandýðý yerde çýlgýn rüzgârlar
içime estiriyor devleþen köpüren özlemleri
göðsümde kamburlaþan firari hasreti saðýltýyor
gittikçe yalnýzlaþan
mezar taþýna
içimde bir karanfil çökmesi
tenhalarda
orda mýsýn -b a b a
ayþe uçar
12122023
-anma-