KARA GECELER

Ne aðlama sesi, ne de kahkaha,
Ölüm kadar sessiz kara geceler...
Ne dost,ne arkadaþ, ne bir akraba;
Gönlümde çaresiz yara geceler...

Yüreðim hüzünlü, ömrüm karanlýk,
Mutluluklar gelip gider bir anlýk,
Hayal bana seyran olan samanlýk;
Nöbet, nöbet gelen sara geceler...

Güneþi kapattýn, ay ýþýk vermez,
Hiç kimse kimsenin halini görmez,
Ýçimde bir sýzý adý bilinmez;
Külümü çevirdin kora geceler...

Karanlýkta uçamaz kelebekler,
Gönlüm sabahlarý hasretle bekler,
Göðsümün üstüne dertler çörekler;
Baþýmda simsiyah bere geceler...

Beklemekten yorgun düþtüm yarýný,
Karanlýðýn örtmez ahuzarýmý,
Gittikçe depreþen yaralarýmý;
Bir elin yok mu ki, sara geceler.?

Nûriye Akyol

USTA KALEMDEN:

Sensizlikten gönlüm oldu cin kifir,
Kokunu almazým yâr püfür püfür,
Gözlerim kaparým,karanlýk zifir,
Bu caný düþürür dara geceler...
(Nurettin GÜLBEY)

Görsel alýntýdýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: