KOPARIR BİR EL BENİ

KOPARIR BÝR EL BENÝ

Ben bir papatyayým kýrda açarým
Aþk yüzünden koparýrlar naçarým
Nahifdir dallarým çabuk geçerim
Ya koparýr vicdansýz bir el beni
Ya savurur polenimle yel beni

Kardelendir adým sabrým yok benim
Karlarýn altýndan çýkar bedenim
Kaya kovuðunu yarýp bitenim
Boynum büker aþk denilen hâl beni
Kader etti hercaiye kul beni

Zinya çiçeðiyim her rengim vardýr
Güneþe âþýðým gölgeler dardýr
Yaz boyu açarým kurumam zordur
Yaz gülüyüm tez çürütür sel beni
Demet demet sevdiðine sal beni

Begonvilim morum, pembem akým var
Sarmaþýðým, aðaçsý bir köküm var
Cazibemde albenili çekim var
Hasetinden kýskanýr ak gül beni
Sevda çiçeði olarak bil beni

Sarý çiðdem derler benim adýma
Ýlkbaharda doyum olmaz tadýma
Yüce daðlar ermeden muradýma
Köklerimden kopardý bir kol beni
Bir çobanýn çýkýnýnda bul beni

Mor kekiðim rayihama doyulmaz
Ben yoksam dað, dað yerine koyulmaz
Hiç bir bitki muadilim sayýlmaz
Eskitemez gün, hafta, ay, yýl beni
Aktarlardan deðil daðdan al beni

Bir kýzýl goncayým aþka si mgeyim
Her sevdada betimleme, i mgeyim
Firakta sarý muratta pembeyim
Pelesenk eyledi lebde dil beni
Ziyan etti bir þeydâ bülbül beni

Bahar gelip çiðdem çiçek açanda
Sýradaðlar hayalimden geçende
Ýðdeler leylaklar koku saçanda
Garip Nurgül diye bilir el beni
Ol Mevlâ’ya âþýk etti gül beni

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: