küçük tuvallerimin sýðýnmýþým tahtýna
yorgun yaprak baharda beni resmet diyordu
gülümseyerek gittim dallarýnýn altýna
dallar gövdeleriyle hareket ediyordu
ayak üstü bir telaþ, sanki artýk son nefes
kendi resmimi bile kendime okuturum
dalganýn yükselerek þaha kalkmasý enfes
göklerden denizlere þualar dokuturum
her bir damla bir baþka güzellikte tuvalim
kendisine münhasýr yapýlan tüm resimler
masallar büyütürüm taþar dýþa hayalim
gerçeðini gördükçe mânâ bulur cisimler
bir deniz kenarýnda, bir de pýnar baþýnda
göklere mavi sürüp etrafýma bakarým
kýrmýzý güneþimin fýrçayla akýþýnda
hayallere karýþýr bir su olup akarým
Müjgân Akyüz Dündar