Hayat dediðin þey, tekdüze bir yaþam þekli deðil. Bazen mutlanýr coþar, costurursun. Çevrene ýþýk saçar, aydýnlanýr, aydýnlatýrsýn. Kazanýr, kaybeder, kýrar, döker daðýlýr, daðýtýr, yýðýlýr kalýrsýn. Sonra kýrýldýðýn yerleri sarar sarmalar, ikinci kez ayný yerden kýrýlmaz dersin ve yanýlýrsýn. Ama tekrar, yine, yeniden ve ayný yerden kýrýlýr, þaþýrýr kalýrsýn!
Artýk bu son der, zeki olduðunu sanýrsýn ama aldanýrsýn. Kýranlar da, zekândan vurmazlar zaten! Vicdanlý olduðunu bilirler. Merhametini, þefkatli, özverili olduðunu, sevecen olduðunu, iyi niyetini bilirler! Yok dersin. Yok, vicdanýnda merhamet, þefkat, özveri, iyi niyetinden vurmaz dersin! Bir kere daha yanýlýrsýn. Nafile! Çünkü seni vuranlarýn; mayasýnda nankörlük var! Hamurunda suistimal var! Meþrebinde ihanet var!
Ve derken, ve nihayet ve sonunda farklý olduðunu farkedersin. Olmuyor der, buraya kadarmýþ der, küfürler savurur, etrafýna yavaþ yavaþ, çelikten duvarlar örersin. Nihayet salt çoðunluk arasýna hoþgeldin! Sýradan insanlar sýnýfýna hoþgeldin! Farklý olduðunu bilmiþ olman, bir anlam ifade etmedi. Artýk sen de onlardan birisin, sen de sýradan birisin. Farklýlýðýn içinde çocuk yaþatýyor olmandý. Baþýn saðolsun. Ýçinde yasattýðýn çocuk da katledildi. Ne yaþamýn ne de kendinin kýymeti var artýk. Farklý olduðunu farkettiðinde, hayata geç kaldýn.
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.