VEDALAR BİZDEN UZAK OLSUN

Son nefesini verecek bu þehir bu gece
Karanlýða bürünecek,ýþýklarý sönecek sokalarýn
Martýlar uçmayacak boðazýn kýyýlarýnda
Aðýtlar yakýlacak,insanlýk susacak
Eteklerdeki taþlar dökülecek
Günahlardan arýnýlacak
Serseri insanlýk,düþlerime girmeyecek
Yeni bir güne el sallayacak güneþ
Ey bakýþlarýnda eriyip kaybolduðum yar
Dudaðýma býraktýðýn buselerinin tadýný bilirim
Büyüyüp içimde filizlenen bir çiçek gibi
Gönül bahçemin en nadide yerindesin
Sen,beni kendine aþýk eden sýrýlsýklam
Kuru soðuk, ayaz geceydi seni gördüðümde
Kaybetmek istemesem de seni
Kaderim deyip beklemekteyim
Bu gün deðil,yýllar var tersine dünyam
Gülmeyen þansýmadýr isyaným
Neye yanayým,darma duman zaten hayatým
Ne kadar kýrmamak sa seni niyetim
Yarým kalýr hayallerim düþlerim
O cennet gibi parýldayan,gözlerin
Aþýk etti kendine,delice
Mutlu oldum,çocuklaþtým,sevdim kendimce
Her gün,her gece seni düþündüm,
Sanki her gece sensizliðin eteðinde sabahlýyorum
Hazan mevsiminde
Son yapraðý dökülen aðaçlar gibi
Sakarya nehrinin bulanýk akan suyu gibi
Dalgalarýn sesiyle okþanan karasu sahilinde
Sensizliðin pençesinde seni anýyorum
Bütün kelimelerin kesiþtiði sokaklarda dolaþalým
Tahta yolunda yürüyelim acarlar longosun
Seni anan ve senden bahseden
Bütün kelimelerinde mutluluk arayalým
YEÞÝLIRMAK
Sosyal Medyada Paylaşın: