Her gece gözyaþlarým asilliðini yitiriyor Baþým yastýða düþtükçe yeniliyorum sevdana... Yorgun düþünce dizlerim,ayaklarýmýn ritmi bozuluyor Dudaklarýma karanlýðýn busesi düþüyor Cüzdanýmda taþýdýðým resmine bakýnca Gülüþlerin düþüyor üþüyen avuçlarýma Dokunuþlarýn aklýma gelince Kendimi buluyorum kollarýnda Ama hep imkânsýzýnýn oldum Bir türlü inanamadýðýn,yenemediðin, Üzerinden atlayamadýðýn korkularýn oldum Haykýrdýðýnda susturamadýðýn isyanýn oldum Söylermisin,duygular deðil mi bizi gönüllere taþýyan? Yarýnlara umutla baktýran Duygularýn olmadýðý yürekler ne yapsýn Kederim var,derdim var içimde bilmiyorsun Sevimcimi, yaþama gücümü yitirdim görmüyorsun Deliliðimi,coþkulu, mutlu, umutlu günlerimi Ne de çok özlüyorum,anlamýyorsun Ýçimi yakan öylesine bir özlem var ki Ne sen sor, ne ben söyleyeyim Bana düþman olanlar hep yanýmda Dost bildiklerimin her biri baþka bir yerde Ne kadar güçlü görünsem de Dallarý fýrtýnaya yenik düþmüþ çýnar gibiyim Her dalým,her yapraðým baþka yere savrulmuþ Bir yaným deli dolu,bir yaným uçuk kaçýk Bulutsu bir sis çöküyor üstüme Monoton bir hayatýn girdabýnda kaldým Hasret kaldým gün ýþýðýna Avare dolaþan. bir insan oldum Gayesiz ve huysuz Penceremden dýþarý her bakýþýmda Karanlýk bir perde dokunuyor önüme Hafiften bir el dokunuyor omuzuma Haydi zamanýn geldi der gibi YEÞÝLIRMAK Sosyal Medyada Paylaşın:
YEŞİLIRMAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.