Zamansýz baktý gözlerin Oysa renkler hep aynýydý Deniz mavi Yosun yeþil Gece siyahtý Alnýmdaki kara yazýyý okudun her defâsýnda Sallandý; kalbimin tahtý
Yargýsýz infazdý her bakýþýn Tek celse bile açmadý gönül mahkemen ...ve saymadýn duygularýn astýný üstünü Yýktýn bütün tabularý Çektin restini
Kor gibi baktýn yaðmura Yangýný da buðulu gördün Hiçbir hükmün yerinde deðildi Fýrtýnaya teslim oldun sanki Baþýn en ýlýk meltemlerde öne eðildi
Zamansýz baktý gözlerin Iþýðý süzerken karanlýðý özledi Bulutlarý seyrederken þimþekleri Belki gök gürültüsünü sevmedim senin gibi Ama hayýflanma!.. Yine de selamladým havai fiþekleri
Kaç hikâye yazýldý bu aþkýn üstüne Her birinin baþlýðýný bile okumaya yetmez ömrün Yetse de zaten sakýncalý bakýþlarýn En azýndan duy sesimi Aç artýk yalvarýrým, üstü örtülü kafesini Sen bana yürümesen de ben sana koþarým Belki o zaman hissedersin nefesimi
Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
tövbeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.