GURBET KOKUYOR

Tozlu raflardan....1994

GURBET KOKUYOR

Doðduðum bu þehrin yabancýsýyým
Bastýðým her yerde gurbet kokuyor
Çileli hayatýn dert hancýsýyým
Tuttuðum her dalda gurbet kokuyor

Ýçerim hasreti ben yudum yudum
Viraneye döndü þu gönül yurdum
Sonunda gurbeti içimde buldum
Aðzýmdaki dilde gurbet kokuyor

Yürüdüðüm yollar, gezdiðim parklar
Ne dallar tanýdýk ne de yapraklar
Aðlýyor halime kara topraklar
Dokunduðum gülde gurbet kokuyor

Mýsralar bir baþka sözler bir baþka
Baharlar bir baþka , yazlar bir baþka
Þarkýlar, þiirler, sazlar bambaþka
Çaldýðým her telde gurbet kokuyor

Ýçime çektiðim, her bir nefeste
Tanýdýk zannedip duyduðum seste
Her gün su içtiðim þu bakýr tasta
Hem soðan hem balda gurbet kokuyor

Sokaklar yabancý yollar yabancý
Haftalar yabancý yýllar yabancý
Ne sýlam tanýdýk , ne kardeþ, bacý
Gördüðüm her kulda gurbet kokuyor...

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: