KO
Özür dilerim kalbim
Evet hiç kolay deðil.
Ýnsanlar birbirlerinin hayatýný karartmadan önce nasýl bir yalnýzlýða itikleyip, nasýl derin travmaya sebep olacaklarýný bilseler keþke.
Biz alýþmýþýz içimize yara açana sarýlmaya,
Ona tutunup, yalan dünyasýna kanmaya.
Oysa kýyasýya susup derin mevzularda bakýþabilirdik mesela.
Her sabah aynada gördüðümüz surete niçin yaratýldýðýný hatýrlatabilirdik.
Güçlü kelimeleri olmayan dilimize, insan kalabilmeyi öðretebilirdik.
Zira toprakla buluþacak ruhumuza, haddini aþmamayý öðütleyebilirdik.
Kalbimizi yeniden kýrmalarýna niçin müsaade ediyoruz diye kendimizi sorgulamamýz gerekirken, neden sessiz kalmayý tercih ediyoruz.
Neden yaþamý kendimize zorlaþtýrýyoruz.
Beþ para etmez insanlara hak etmedikleri deðeri vererek neden yaþam kalitemizi düþürüyoruz.
Sanýrým insan yaþ aldýkça yorulduðunu, kalbindeki aðrýnýn azalmadýðýný zamanla daha iyi anlýyor...
Ve ne hikmetse susarak bu aðrýnýn geçeceðini düþünürüz.
Kalbimize en büyük kötülüðü bizden baþka kim yapýyor acaba!?
Bu yüzden,
Senin samimiyetine karþýlýk, samimiyetsiz olanlar adýna senden özür diliyorum KALBÝM...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.