ya sen
ya sen filistinli çocuk
dün seni gazze de gördüm yapayalnýz
bir yetim gibi
kalbimi acýtan belki de senin susmandý
sesini kimselerin duymadýðý paramparça gecelerdi
içime yýðýlan
söylemek istiyorum
aðýtlý türküsünü gazzenin
hep birlikte gazzenin baðrýna ekmek istiyorum her türküyü
taþ fýrlatýr gibi
fýrlatýp atmak istiyorum her öfkeyi
alýn diye
kurþun yaðdýran kahpelere
yemyeþil bir portakal aðacýnýn dallarý nasýl kýrýlýrsa
nasýl gazze de yetim kalýnýrsa
iþte öyle aðlýyorum
en dondurucu kýþ kadar soðuk gözlerim
portakal çiçekleriyle dolu ellerim
ve hep çöl
ve hep kum
ve hep bir kum tepesi
seni hep orada görüyorum
siyah saçlarýnla
gazzenin talihsiz çocuðu
yýkýntýlar ortasýnda
bendim o
bendim gözlerine bakan yabancý
ey çocuk
ey çöl güzeli
seni su testilerinle gördüm
buðday baþaklarýnda gördüm
yýkýk dökük
unufak
sancýlarýn þimþeklerinde gördüm
baðrýmdan koparýlmýþ ciðer parçasý sendin
hasretime ses olacak yel sen
ateþ ve nehir sendin
gördüm seni
bir harabenin aðzýnda yetimlerinin çamaþýrlarýný iplere asarken
gördüm seni
sokaklarýnda ve ateþ ocaklarýnda
kanayan kanýnda gazzenin
ve yýkýntýlarýnda
ve bütün tuzlarýnda denizin
toprak gibi güzel
yasemin gibi
ve çocuklar gibi
barýþ isterken
kardeþlik isterken
bayrak isterken
bir bayraðýn altýnda yaþamayý isterken
susmayý öðrettiler sana
oysa zeytin aðacýnýn dalýndaydý barýþ
bir ebabilin kanadýndaydý
gazzeli çocuklarýn ceplerindeydi misket misket
hala masmavi
hala umut dolu
sizin orada
þehirlerde bombalar patlýyor
bebeler ölüyor
gazzeli çocuklarýn ölü fotoðraflarýný
dünya alem görüyor
cam kýrýklarý gibi binlerce parçaya bölünen o körpe bedenleri
anneler aðlýyor çocuðunu topraða verirken
filistin topraðýna yeni bir tohum dikiyorlar
yarýnlarda yeþersin diye
ey bahtý karalý çocuk
sen filistinden yýldýzlar kadar uzakta iken
kýrlarda çiçekler bize matem
med-cezirler kaplamýþ denizleri
yaðmur taneleri sokaklarda giryan
bereket baþaklarý tarlada periþan
gazzenin yamaçlarýnda açan puþulu yiðitler
gökleri kanayan kentlerden sürülmüþ
gah ateþe dalan pervaneler gibi yana yana
gah mecnun-misali divaneler olup leylarýný ana ana
toplanýp gitmiþler
ant içerek
baygýn gülümseyiþlerini
acý kahkahalarýný
býrakmýþlar hüzün soluyan mevsimlere
giydikleri kasým güneþi
taslara doldurup içtikleri ateþ yalýmý
sayýsýzca baþ veren baþak timsali
ekmiþler ruhlarýný pare pare
gazzenin sokaklarýna
ya sen
ya sen filistinli çocuk
sen ne silah bilirdin
ne öldürmek
bomba seslerinden bile korkarken
önce kaybetmeyi
sonra ölmeyi öðretiler sana
bir kuþun kanadýnda nasýl uçabileceðini öðrenmeden
ve dün gece ant içtim
bir þiir yazacaðým diye sana
yüreðimden kopardýðým sancýlarla süslü
redfer