RAHMET BULUTLARI

Seslendim bulutlara ki; Rahmet yükünüz nerde?
Dediler ki; Günâhlar rahmete olur perde...

Mazlumlarýn semâya yükselen feryâdlarý,
Daðýttý rahmet yüklü o beyaz umutlarý....

Kanaatsiz oldunuz, haram doldu keseniz,
Ýhtiras ateþiyle, kurudu deryâ, deniz....

Hani dünya geçici, bir imtihan yeriydi?
Hani hayât ebed’e, bir dönüþ seferiydi.?

Bu dünyadan çekilir, birer birer iyiler,
Mezbelelikde parsa toplamakda zalimler.

Aðyâr’a teslim olmuþ, sevgilinin diyârý,
Öldü diyor gafiller, Yâr ile Yâr’i Gar’ý...

Adâlet Ömer ile uzanýrken kabire,
Sadâkat çaðlar boyu, hasret Ebû Bekir’e...

Semâdan yaðmur inmez, çorak kaldý gönüller,
Kurumaya yüz tuttu, açmaz yedi verenler...

Yaðmur taþý ýslatýr, özüne ulaþamaz,
Kalpler taþ kesilince, vicdan orda yaþamaz...

Çaresi yok kopacak, tutunduðunuz urgan,
Aþaðýsý taþ, toprak, ne döþek var, ne yorgan...

Bir yetim ahh eylese gök yarýlýr, þems söner,
Tövbesiz çýkan duâ, arþ kapýsýndan döner...

Ýnancýn çekirdeði çürüyünce gönülde,
Kalpden dökülmeyen söz yavan kalýyor dilde....

Âfet der insanoðlu, yaðan yaðmura, kara,
Kara kýþý görmeden, ulaþýlmaz bahara....

Nûriye Akyol
21/1/2023


Sosyal Medyada Paylaşın: