Sensizliðin ertesi gününden yazýyorum. Bugün belki varsýndýr diye soluma baktým ama, nafile.. yine seni soluðumda hissettim. Sensiz geçen ertesi günler koleksiyonumun, en acýklýsý sanýrým bugün. Bu yaðmurlu uykudan telaþla uyanmak hiç de normal deðil. Bugün sen-sizliðin kökünde bir haller olmalý.. Kabusla uyandýðým uykularýmýn boncuk boncuk terlerinden anlýyorum ki ; içimden dýþýma çok fazla yaþlar dökmüþsün. Tenimde acýlý bir çýðlýk hissettim bugün. Umarým içime dokunan telaþ, Zihnime bulaþan kabus ve yüreðimde hissettiðim maraton koþusu, Benim, ben olan tarafýmdandýr. Yoksa… artýk çivisi çýkmýþ þu dünyada beddua, bir edebi tür olarak anýlmalý… Çünkü, içimdeki seni bile aðlatanlarýn köküne kibrit suyu..!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Erkeman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.