inzivaya çekilmiþ bir kütüphanenin
sanat tarihi ile ilgili bir kitabin sayfasýnda
eski bir köþk fotoðrafýnýn cumbalý kafesinde oturuyorum
küf tadýnda hatýralar ve yýpranmýþ bütün özlemler
tutsak zamanlarýn kölesi ayak izlerim
önümde kapýlar yok yollar yok pencereler yok
miadý dolmuþ bir çýnar gibi
kurumuþ dallarým
öyle zor ki
geçen zamaný günleri aylarý yýllarý
bir boþluðun içinden amaçsýzca uðurlamak
hiç tarzým deðil oysa benim bu hallerim
deli fiþek gibi koþturan yerinde duramayan
biri için bu durum nasýl da
zül bilemezsiniz
ama
zoruma gitmiyor bazen
belki de hak ettim bunlarý belki de hak ettiðini yaþar insan
ruhumla bedenim arasýndaki kavuþamayan uçurumlara kim
sebep olabilir ki
benden baþka
burada günler
çok dingin ve sessizlik yoðun
sadece kaðýt kokusu kitap kurdu ve toz parçaçýklarý
dünyanýn merkezinden uzakta dýþarýdan baktýðýnda görüntü var ses yok misali
yani kýlýmý kýpýrtadmýyorum ve hiç biþeyin olmasý için zorlamýyorum
zaman ve vakit sýnýrlamasý ne hiç bilmiyorum
Tanrým insan hem özgür hem tutsak nasýl olabilir
aklým almýyor bazen
kimsecikler
farkýnda deðil uzaktan bakýyorum her þeye herkese
belki onlarda ilerde yaþayacak ayný durumlarý
( tabi ki farkýnda olmalarý gerek)
yoksa ilk baþta benim çektiðim acýlarý
onlarda çekeceklerdir
insan sanki sona gelmiþ dayanmýþ gibi
düþünmeden edemiyor bu dünyanýn sonu mu
yoksa kendi sonu mu?
elbette kendi sonu
dünya daha ne evreler atlatacak
ne canlar alacak ne ruhlar gelip gidecek
arz -ý alemden
kitabýn sayfasý hep açýk
ben hep ayný cumbalý kafeste sallanan koltuðumda oturuyorum
öylece zekam ve zihnimle barýþýk
bedenimi dizginlemeyi
baþardým sonunda
-amma
tamda oturtamadýðým bi þeyler var yine de
kütüphanenin raflarýnda mütemadiyen dolaþan mini minnacýk þeyler
ben duraðan onlarsa canlý ve hareket halindeler
çok tatlýlar onlarý hep göz seyrinde
tutuyorum
biri sarý renk
biri yeþil iki küçük süs kaplumbaðasý
(evde beslenenlerden)
yeþil olan hep önde sarý hep arkada bir türlü yetiþemiyor
yeþil olana
bazen onlarýn
ayný noktada buluþtuklarýný görüyorum
fakat her defasýnda hýzlý bi þekilde uzaklaþýyor yeþil olan
sarý olansa hiç yýlmýyor bir gün mutlaka yetiþecek
ve kavuþacak ona
belki de iþte o zaman sonum gelecek
son perdesi kapanacak hayatýmýn
ve uçacaðým nihai huzura
þimdi merak ettiniz
bu kaplumbaðalar da neyin nesi diyeceksiniz
ben tanýyorum onlarý hem de yakinen
söyleyeyim o zaman size de
sarý olan ruhum - yeþil olansa can’ým
-vazgeçiþlerdeyim artýk
yalan dolan olan bu dünyadan
bir gün unutulur gider bu sevimli kaplumbaða masalý da
-tevekkül halindeyim
-Tanrým anla beni
sen bilirsin senin her türlü rýzana razýyým
sen ne dersen o....
ayþe uçar
20112023
11:56
ruhundevingenhalleri