kanlar içinde önüme düþüyor düþlerimde umuda uçan kuþlar içim ürperiyor, korkuyorum sen gidiyorsun...
ölümün soðukluðu alacak biliyorum geceden aldýðýn soluðunun yerini ve ben üþüyeceðim her soluðumda haykýrýþlar boðacak suskunluðumu gidiþindeki sessizliðin ardýndan...
þimdi sen gidiyorsun sýzlatýrken iliklerimi acý kim bilir kaç daðýn ötesindendir gelen bana her zaman dost olan sesin duyamýyorum her yankýsý hücrelerime iþlerken bir aðrýdýr yüreðimdeki inilti; " o yok artýk... "
gidiyorsun iþte söküp akýttýðýn yerden sazýnýn telinden ruhuma akan türkülerini kim bilir belki baþka gecelerde baþka iki kiþilik dünyalarýn olacaksýnýz sen ve türkülerin...
temmuz2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehtapkaraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.