Tahammülüm kalmýyor bazen. Bir an bile yaþamaya… Kurþuna doðru koþasým geliyor Karþýmdan tetiði çekseler sanki Kaç fýrça darbesiyle daha düzelir bilemem... Hayat denen bu melânkolik tablonun þekli…
Kavuruyor her yanýmý o arsýz güneþ, Tenimi okþayan ýlýk meltemin tadý yok artýk Rüzgâr hoyratça esiyor. …ve yaðmur bir baþka yaðýyor üzerime Ýklimler düþman oldu bedenime…
Oysa kardeþlik afiþleri vardý ellerimde Donatmýþtým þehrin her duvarýný, Usanmadan sokak sokak… Uslanmadan her defasýnda yeyip feleðin þamarýný…
Demek kaybetmiþ hükmünü her iyi niyet Kendimden ödün verdim ömrümce Rûhumu fazla zayýflattý bu diyet