ŞAİR KİM MİDİR YA, AŞK...

Hatmeder duygular ölgün zamanýn tanrýsýdýr kalem
Hazmeder ruhu ölümü ve devrik acýlar kýtasý kelamýn
Ýzini sürer varla yok arasýdýr yalnýzlýðý
Göðün pekiþen karanlýðýna
Nice bulut eþlik eder yaðan yaðmura
Tutunur þair tutunur her sevda
Tutamaðý ömrün
Tuzudur adeta i mgeler körü körüne yazýlmayan
Þiirin telli duvaklý gelini
Yasýn bakir týnýsý
Yaþýn tuzu
Yadý dünün yareni ruhu
Bandýkça hüzne
Mihrabý umut
Mizacý yitik
Bir neþreden sihirdir ki þiir
Ve þairin ölümcül ç/aðrýsý

Paslaþýr duygular
Pembeleþir kalem
Nur yaðar ufuktan
Narý ömrün nazenin güftenin
Hüznüne de sadýktýr þair yaþadýðý kadar gördüðü görmediði
Duyduðu duymadýðý
Bilip bilmeden yaþadýðý
Irak olduðu kadar mutluluktan
Irgatý evrenin
Irgalamaz da kimi insaný bunca derin
Bunca istem
Bunca isyan
Biriktirse bile af diler Rabbinden

Þiir nükseder
Þair yazar ve ölür
Ölür ve doðar da ansýzýn bir baþka þiir
Bir baþka hayal
Sözcüklerle hemhal
Yalnýzlýðýn kopuk düðmesi
Hoppa i mgeler
Durulur ansýzýn
Ar bildiði iken sevgi
Arsýz bir çaðrý iken ölümü
Ýrdeler toprak
Çaðýrýr usundan
Çalgý çengi susar
Sever derinden taþan ruhundan
Ýçinde kalan her ukde bir þiir
Dünde kalan her resim bir kibir
Yarýna yatýya kalacak diye bildiði ömür
Ansýzýn solar
Ansýzýn siner
Ansýzýn söner

Ýçten içe büyür acý
Acýdan geçer þairin yolu
Duvaðý kanlý çocuk gelin
Ruhu yaralý kadýn
Yârin elini tutar
Yazdýðý kadar da vefa umar
Sihrine banar da banar
Bilinmezin izini sürer
Nakþeden her sözcük
Uðuldar kulaklarý
Uðurlar yavuklusunu
Uðruna aþkýn dönenir bir bir

Devþirir sözcükleri
Ne kin ne kibir
Tutuþan yüreðidir
Tanýþtýðý kalemidir
Bazen yâdý bir hikâye bir nesir
Eseridir Rabbinin
Esaretidir hüzün denen mealin
Kitabýný yazar þair
Adý ise mazide saklý bir ruhun sadakasý
Varla yok arasý mutluluðu
Diktiði kadar kalemi
Dilemmasý nazýn niyazýn tükenmediði
Bir seferi yolcudur ki þair…

Yalnýzlýðýn ve hüznün güftesi olmaya meyyal
Yazdýðý yazacaðý her þiir
Sona ramak kala
Rengi atar kalemin
Ruhundan firar eder sözcükler
Figan eyler kalemin sadýk gülüþünde cereyan eder
Kâh umut kah ölüm feryat eder
Çaðýn da çaðrýnýn da ötesinde yaþar þair
Ölüme meyleden o ýssýzlýk ki aþýlasý kýtalar
Oysaki tek sözcükte saklýdýr
Evrenin özü de sözü de aþktýr
Aþina olduðu kadar da aþka aþikar…

Sosyal Medyada Paylaşın: